آب با ویژگیهای خاص خود، پرکاربردترین ماده برای خاموش کردن آتش در همۀ زمانهاست؛ این ماده هیچگاه نمیسوزد؛ بهراحتی در دسترس است و برای تهیه آن، نیاز به انجام فرآیند خاصی نیست؛ اما آب هم در برابر آتش، داغ میشود و مهمتر از آن، نمیشود از آن لباسی برای مقابله با آتش درست کرد.
در حدود 4500 سال پیش برای حل این مشکل، فنلاندیها، بافت طبیعی و مهمی را کشف کردند که در مقابل سوختن مقاوم بود. این مردمان از آن گلدانها و کوزههای ضد حریق ساختند. بعدها یونانیان آن را پنبه نسوز نامگذاری کردند.
امروزه میدانیم که این مواد سرطانزا هستند و نمیتوان بهصورت گسترده از آنها استفاده کرد. در اوایل دهه 1960، شرکت دوپُن[1] ماده شیمیایی جدیدی را به بازار عرضه کرد که از ریسین الیاف آرامید به دست آمده بود و آن را نومکس[2] نامید. در سال 1965 و 1966 میلادی و در اولین فصل مسابقات اتومبیلرانی، پوشاک نومکس در اتومبیلها مورد استفاده قرار گرفت و تا 35 سال بعد، این محصول حاکم بر بازار مواد نسوز بود.
[1] – DuPont
[2] – nomex
آیا پارچه نسوز واقعا هیچ گاه نمی سوزد؟
هر چند در توصیف این نوع پارچه از اصطلاحاتی مانند ضد اشتعال، بازدارنده شعله، مقاوم در برابر حریق، نسوز، ضد احتراق استفاده میشود اما باید بدانیم چیز نسوزی در دنیا وجود ندارد. هر چیزی که در معرض دمای بالا و کافی قرار گیرد و مدتزمان مشخصی را طی کند، میسوزد و از بین میرود.
زمانی که از پارچه نسوز سخن میگوییم درواقع منظورمان این است که اینها محصولاتی هستند که در شرایط خاصی، تحمل دمایی بسیار بالاتری از سایر مواد موجود دارند و در آزمون استانداردهای جهانی عملکرد خوبی از خود نشان دادهاند.